Geachte uitgenodigd wordende,

De eerste, uiterst notoire, keizer van het Romeinse Keizerrijk sprak ruim drieëntwintighonderd jaar geleden de woorden: ‘Veni, Vidi, Commotie’. Caesars woorden zijn profeutisch gebleken, want je kunt tegenwoordig de straat niet meer oversteken zonder te worden aangereden door een duizenden kilo’s wegende klachtwagen. Terwijl het ASC landelijk wordt geboycot, zijn het gemeentelijk de AZC’s die er aan moeten geloven. De stikstofoverschotten lopen op, maar zonder boer is de melkweg en resteert een groot zwart gat. Nadat Hugo ons eerst al dansend en sJanssend de zoveelste lockdown inleidde, mag hij nu De Jonge starters gaan voorzien van nieuwe bezemkasten op de Zuidas. Complotdenkers, gedreven door Thierry Ezel, wijten de uitzonderlijke gang van zaken in Den Haag aan dubbele agenda’s, maar het heeft er alle schijn van dat er überhaupt geen agenda’s zijn. Net als de agenda’s zijn ook de klassieke Nederlandse normen en waarden verdwenen. Waar Van Gogh nog geen drie eeuwen geleden met ‘De Aardappeleters’ een vlijmscherpe afspiegeling van de calvinistische normen en waarden van die tijd wist te geven, lijkt het tegenwoordig niet de vraag óf, maar eerder wanneer het individu zijn persoonlijke triomphen ongevraagd aan de rest van de samenleving presenteert. Niet alleen zijn we door toedoen van de Amerikanisering ver gedistantieerd geraakt van Ons Verleden Kwijtperk, qua samenhorigheid zijn we ook ver verwijderd van het beeld dat Vincent destijds schetste. Het Enschedese studentenleven voelt zich immers meer verbonden met de Famly dan met haar eigen familie en zodoende rest de conclusie dat we van calvinistische aardappeleters naar egoïstische kapsalonvreters zijn getransformeerd.

Ook buiten Nederland is toenemend egocentrisme een zorgelijk thema. Door slechts één Rus met een complex, dat haar naam ontleent van een kleine man uit Ajaccio, die begin dit jaar de vrede in Europa op wrede wijze verbrak, zijn duizenden gestorven en miljoenen dakloos geworden. En hoewel Rusland met haar Gaz Promkt, is Groningen niet de enige Noordelijke gasstroom die afgesloten is. De Europese energieprijzen de pan uit, waardoor de heimwee naar de gulden eeuw stagfleert. Ook in Rusland bloedt de economie, terwijl de oligarchen op yacht zijn. De Nederlandse studentikoopkracht beleeft dankzij deze waanzinflatie, de rente op de studieschuld en door het gebrek aan een basisbeurs laagtijdagen. Door alle commotie en de toenemende ellende lijkt de lust op momenten uit het leven verdwenen te zijn.

Als beschermheilige voelde de zoon van de hertog van Aquitanië, van wie het niet duidelijk is of hij geboren is in het plechtige doch amper-vooruitstrevende Toulouse te België, zich de aangewezen persoon om de vorst van de huidige staat van het vaderland te doen ontdooien. Derhalve trok hij oostwaarts, ondanks dat het oostelijke front tegenwoordig meer grensoverschrijdend gedrag vertoont dan de juryleden van ‘De Stem van Holland’. Herwaarts heengaand, haastte hendige, heilige, halfbeschonken, homogane, heroïsche, hongerige, hondstrouwe, hitsige, hyperintelligente Hubertus hemzelf hevig.

Nochtans was dit niet genoeg, want waar de levers van de bevolking na de wereldwijde droogte van pils momenteel weer overuren draaien, gaf deze dissimilatie als gevolg van de vermoeienis van de heilig man helaas een onbevredigende dosis liefelijke warmte af. Verlangend naar de warme gloed van het sneeuwwitte Noorderhaagse pand, waar de haardstede een warmte afgeeft die dient als een behaaglijk familiegevoel, merkte Hubertus dat zijn lichaam in een angstaanjagend tempo van boven naar beneden werd doordrongen al ware het een Sibearische-market-kou. Grijpend naar zijn borstzak met daarin zijn laatste beetje vloeibare hoop, poogde hij de kou te verzachten. Tot zijn ontzet voelden zijn lippen louter het ijzige metaal van zijn flacon en niet de krachtige kruidendrank waar hij naar smachtte. In een uiterste poging om de inhoud van de flacon tot zich te nemen zette hij deze waterpas; de laatste druppels volgden even later pas.

Als aangeschoten jachtmeester in de wildernis, ontsteeg zijn geest hem zijnde het de globale inflatie. In een hypothermische staat van hullucinatie, zag hij een lumineus licht krachtig door het geboomte schijnen. Luisterrijk stond zij daar met haar haren als schil tot vacht. Struinend langs de dansende bomen, naderde hij het dampende en gloeiende hert. Lamlendig en flegmatiek bewoog hij zijn bevroren vingers als roestige spaken naar haar toe. Als een kind dat hoort dat de goedheiligman fictief is, ontwaakte deze heilige juist uit zijn fictieve, hallucinogene staat. Hetzelfde hert dat hij vlak voor het Jachtsvertoon nog het leven had gespaard, lag hier nu levenloos op de grond. Als laatste daad van respect sloot hij de ogen van het edele dier. Overmeesterd door de kou zocht Hubertus zijn laatste rustplaats naast het dier, totdat deze ineens haar ogen weer opende, zich niet voor het eerst tot hem wendde en Confucius citeerde: “Hoe willen wij de dood begrijpen? Wij begrijpen het leven nog niet eens.“

De Reeanimatie

“Wanneer je hert stopt moet je reeanimeren”

Na twee jaar van afwezigheid nodigt Huize Heilige Hubertus u opgewekt uit om op 25 november vanaf 22:00 het leven weer te komen bezielen. Vier het leven met ons, zolang als de tijd u dat toestaat.